Degustując wino powinniśmy posługiwać się nie tylko zmysłem smaku, ale także powonieniem i wzrokiem. To właśnie kombinacja tych zmysłów pozwoli Ci poprawnie degustować wino i odkryć nieznane dotąd winiarskie lądy. A zatem uruchamiamy zmysły iii... zapraszamy do zapoznania się z 3 etapami degustacji !
Kolor wina. Ludzie to wzrokowcy - na początku patrzymy na nasz obiekt pożądania. Ujmujemy kieliszek za szyjkę, nigdy za czarkę, aby dłonią nie zmienić temperatury wina oraz, co bardziej przyziemne, nie zostawiać śladów na szkle. Barwę wina najlepiej oceniać nad białym obrusem, lub nad białą kartką papieru.
Białe wina z wiekiem ciemnieją, przechodząc od jasnej, przejrzystej barwy, do ciemniejszej, bursztynowej.
Z kolei czerwone wina z wiekiem jaśnieją, przechodząc od purpury wpadającej niemalże w fiolet, poprzez barwę rubinową, aż do barwy z rdzawym połyskiem.
Oprócz określenia koloru, odcienia, możemy również pokusić się o określenie zawartości alkoholu i koncentracji danego wina. W tym celu rozprowadzamy wino po ściankach i oglądamy kieliszek. Na ściankach pokaże nam się "tłusta otoczka" - fachowo nazywa się to suknią, bądź łzami. Im łzy są gęstsze i wolniej opadają, wino bedzie miało wiekszą zawartość alkoholu i będzie bardziej skoncentrowane, intensywniejsze w smaku.
Węch to istotny zmysł zarówno podczas jedzenia, jak i picia. Nasze nosy wyłapują ponad tysiąc różnych zapachów, podczas gdy kubki smakowe wypadają blado w tym zestawieniu.
Dlatego niepowinno się degustować, bez uprzedniego użycia nosa, ponieważ możemy wiele stracić z miłych doznań. Wrażenia kulinarne to wypadkowa odczuć zapachowych i smakowych.
Wino „wąchamy” na „dwa nosy”. Pierwszy raz, przed zamieszaniem wina w kieliszku, drugi raz tuż po.
Pamietajcie, aby kieliszek napełnic w 1/3, tak aby przy mieszaniu, nie porozlewać tych delicji.
Nachylamy się nad krawędzią kieliszka i zatapiamy się w aromatach, które po nabraniu doświadczenia, będą się różniły, w zależności od specyfiki danego szczepu. Zapachy próbujemy skojarzyć z owocami, kwiatami, roślinami, ziołami. Z czasem nasze nosy będą dochodziły do coraz większej wprawy. W niektórych winach, wyczujemy takie pozytywy zapachowe jak tytoń, dym, grzanka, czekolada, toffi, wanilia, skóra, palona kawa, ściółka leśna, ziemia, albo przepocone siodło czy też benzyna.
Jeśli nasze nosy wyczują „zapach” octu, pleśni, stęchlizny, siarki lub substancji chemicznych, spokojnie możemy przeznaczyć go dla nielubianej osoby ;)
WAŻNE!!! Wina nie przełykamy od razu !!! Należy najpierw opłukać nim wszystkie kubki smakowe. Dobrze jest pamiętać lub przywołać, wcześniej podany schemat, rozłożenia kubków smakowych na języku. Nie pozbawiajmy części kubków smakowych tych miłych wrażeń :) Możemy przez to, nieprawidłowo ocenić wino.
Pierwsze wrażenie - ocena struktury, czyli tego czy wino jest wytrawne, półwytrawnepółsłodkie czy słodkie. Następnie oceniamy jego kwasowość. Jeśli wino jest bardzo ściągające*, cierpkie i powoduje silne wydzielanie śliny - to zwyczajnie jest zbyt kwaśne. Kwasowość, wytrawność, zawartość garbnika**, muszą się równoważyć, co stanowi o jakości wina.
Dalszej ocenie podlega konsystencja wina. Tu posługujemy się najróżniejszymi terminami: łagodne, ostre, lekkie, ciężkie, orzeźwiające, pełne, kruche, twarde, miękkie, aksamitne, żywe itp. Tzw. finisz. Zastanawiamy się nad długością wina, czyli jak długo czujemy smak wina po przełknięciu. Finisz może być: długi, średni i krótki. Wino „długie” pozostawia posmak na największej liczbie kubków smakowych, nie zanika nagle. Zarówno poszczególne smaki, jak i ogólne wrażenie smakowe nie znikają. Wtedy to właśnie mówimy o długim finiszu.
Podsumowując:
Harmonia między tymi 3 elementami - daje nam smak wina, które jest warte grzechu!
* wino ściągające - to wino bogate w garbniki, które po wypiciu daje uczucie suchości na języku
** garbniki winne - to organiczne związki, które są bezwonne, cierpkie i mają gorzkawy smak
MenuMenuMenuMoje konto
Powrót to zakupów
